Column van Henk Klösters, hoofdredacteur van het afvalblad GRAM. GRAM is het vakblad van de branchevereniging NVRD (gemeentereiniging & afvalmanagement).
Ik vraag me al een poosje af, wanneer er eindelijk in afvalland sprake is van een uniforme wijze van afvalinzameling? Hoe lang moet het nog duren voordat de staat de gehele afvalverwerking bepaalt en controleert? Mijn onvrede is geboren uit het feit dat ik als consument al tientallen jaren verplicht ben om een gemeentelijke belasting te betalen ,lees de gemeentelijke afvalstoffenheffing.
Anderen beslissen, met het grootste gemak, voor mij wat er verder met mijn afval gebeurt. Echte keuzes of inspraak worden niet geboden. Ik ben gewoon verplicht om blindelings blijvend te betalen. Vroeger was alles overzichtelijker. In een ver verleden hadden we nog honderden zelf inzamelende gemeentelijke diensten die het huishoudelijke afval naar de lokale stort brachten. Dat was pas een duidelijk gelijkwaardig en onderling goed te vergelijken systeem. Zelfs dezelfde ijzeren vuilnisemmer was in geheel Nederland terug te vinden. Nu barsten we van de streekverschillen. Mijn hoop is dat we iets leren van de geschiedenis van de koffie.
Binnenkort kun je namelijk weer gewoon een kopje koffie bestellen. Koffie zoals koffie bedoeld is.
Nu moet je exact aangeven, wat voor soort koffie je wilt gaan nuttigen. Het aanbod is groot zoals koffie verkeerd, espresso, latte macchiato of cappuccino. Een zelfde probleem is er met thee. Gewoon thee bestellen is onmogelijk, je moet een keuze maken anders kun je het vergeten.
Mijn broer komt regelmatig bij mij langs om vervolgens met mij een stukje te gaan fietsen. We hebben beiden een racefiets gekocht en denken dat we hard kunnen fietsen. Hij is ontevreden over het kopje senseo dat ik hem vervolgens voorzet. Ik moet net als bij hem thuis ook zo’n duur koffieapparaat kopen, want dan pas heb je de mogelijkheid om echte koffie te zetten.
Ik verlang zo naar vroeger toen alles nog gewoon was, ook bij het afval . Nu heeft iedere streek zijn eigen inzamelmethode. De aanhoudende opschalingen en onderlinge overnames helpen wel om de verschillen enigszins te verminderen. Uniformiteit gewenst, maar niet in de mate zoals je ziet bij fietsers. Je weet wel allebei op dezelfde fiets, hetzelfde fietsjack aan, dezelfde schoenen en dezelfde helm. Misschien is de vergelijking met de afvalwereld geen zuivere koffie.
Henk Klösters
Deze column werd eerder gepubliceerd in GRAM.
